هر رشته ورزشی چهار بخش عمده دارد که عبارتند از تکنیک، تاکتیک، آمادگی‌جسمانی و آمادگی روانی.
یکی از مهمترین بخش‌های تمرینی در هر رشته ورزشی، آمادگی‌جسمانی است که رکن و اساس دستیابی به اجراها ومهارت‌های ورزشی است و هدف از آن توسعه و افزایش قابلیت‌های عملی ورزشکاران می‌باشد. آمادگی‌جسمانی اولین مرحله پیشرفت ورزشکار بوده و موفقیت‌های بعدی ورزشکار، براساس آمادگی‌جسمانی عمومی بدست می‌آیند. هرچه زمان بیشتری به آمادگی‌جسمانی عمومی در برنامه تمرینات اختصاص یابد اجراها و مهارت‌های ورزشی بهتر خواهد بود. آمادگی‌جسمانی یعنی قابلیت انجام فعالیت‌های بدنی بدون ایجاد خستگی و حفظ این قابلیت در بعد عمومی و همگانی آن برای هر انسانی مهم می‌باشد؛ چراکه به فرد کمک می‌کند تا در فعالیت‌های روزمره خود توان لازم را داشته باشد. هدف از آمادگی‌جسمانی بدون توجه به ویژگی‌های رشته ورزشی موردنظر، بهبود توانایی و ظرفیت کاری ورزشکاران می‌باشد. فاکتورهای آمادگی‌جسمانی شامل استقامت، قدرت، انعطاف‌پذیری، ترکیب بدنی، سرعت، چابکی، هماهنگی، توان، تعادل، دقت و تمرکز می‌باشد که در آمادگی‌جسمانی عمومی بیشتر به فاکتورهای استقامت، قدرت، انعطاف‌پذیری و ترکیب بدنی توجه می‌شود. از بعد همگانی نیز فردی که دارای آمادگی‌جسمانی بالاتری است در مقابل بیماری‌ها، اتفاقات غیرمنتظره، زمان‌هایی که نیاز به واکنش سریع دارد و … آماده‌‌تر می‌باشد. آمادگی‌جسمانی ویژه باتوجه به آمادگی‌جسمانی عمومی و با هدف پیشرفت جسمانی ورزشکاران و ویژگی‌های رشته ورزشی موردنظر شکل می‌گیرد. در صورت گسترش آمادگی‌جسمانی ویژه، سازگاری‌های زیادی در قابلیت ورزشکار بوجود می‌آید که امکان کار بیشتر در تمرین و مسابقه را فراهم می‌آورد. ورزشکاری که آمادگی‌جسمانی عمومی خوبی را پشت سر بگذارد باکسب بهتر آمادگی‌جسمانی ویژه به راحتی می‌تواند به عملکردهای سطح بالایی دست یابد. در مرحله آمادگی‌جسمانی ویژه، باید در کنار توسعه عوامل جسمانی با گسترش مهارت‌های تکنیکی، تاکتیکی و روانی رشته موردنظر توجه شود. عمده مخاطبین آمادگی‌جسمانی مردم عادی می‌باشند که به هر نوعی اقدام به اجرای حرکات ورزشی روزانه می‌نمایند. تمرینات صبحگاهی، دویدن‌ها، نرمش‌ها و … همگی زیر مجموعه این رشته ورزشی محسوب می‌شوند و اثر مستقیم آن تأمین سلامت ورزشکار، کسب شادابی و نشاط و تندرستی است. آمادگی‌جسمانی واژه‌ای است با مفاهیم گسترده عملیاتی هر رشته ورزشی علاوه بر فاکتورهای اختصاصی حرکتی خود در صورت اجرا به یکی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط بوده و باعث تقویت آن می‌شود. لذا تمرینات کلیه رشته‌های ورزشی، اجرای برنامه‌های تمرینی ورزشی روزانه (گرم‌کردن، دویدن، تمرینات انعطاف پذیری، تمرینات قدرتی، تمرینات استقامت قلبی – تنفسی، سردکردن و …) می‌توانند زیرمجموعه این رشته ورزشی قرارگیرند؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت آمادگی‌جسمانی موجب افزایش قابلیت‌های حرکتی افراد شده و در سایر رشته‌های ورزشی در صورت نبود آمادگی‌جسمانی اجرای مهارت‌های حرکتی غیرممکن است. این رشته در بخش عمومی و همگانی در باشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی با روش‌های تمرینی اجرا می‌گردد.
